viernes, 5 de abril de 2013

Lekitto.

Atzanian, nahiz da gabonetan eingo nebala esan, gaur gabaz nabil eitxen Lekitxori dedikautako entradia...

Aste Santuan eon naz berton pare bat egun, da nahiko ondo pasa dot egixa esateko, bertako ambientia ez da hamen eoten dan modukua; ume txikinak, esaterako, plazatik eta herritxik doiaz trankil, berton danok esagutzen diraselez, ez dauke zeozer arrarua pasateko beldurrik.

Andra eta gizon nagusijak goixietan juten dira poteuan, baina eguerdirako danak daoz etxian; helduak ordez, kontrakua eitxen dabe, euren poteua berandu asi eta igual eguerdiko laurak harte ez doiaz bueltan etxera. Arrastixetan kafia hartzen ikusten dira agure asko.

(aurreko hirurak lagunak dira, baina ikusi zelako bakia daon herriko goiz nomal baten)


Gaztiak lehin kalian eoten zirin geixenetan, baina nik ez dakitx ze pasa dan atzanen, oin danak lokaletan edo kotxiaaz bueltak emoten daozela... ixatez ez dao txarto, hotza eitxen dabenian bero eoteko modu bat da... baina buelta bat edo beste emotia...

Ez naz sartuko ideologixetan, bakarrik esangot herrixetan enkajatiarren askok "borroken" ideologixa defendaten dabela, da hori nahiko tristia dala.
Ezker abertzaliak pisu asko dauko Lekitton, baina ez dakitx pisu horretako zenbat dan benetakua da zenbat ez. Nik interesa nazelako defendatzeot, baina ikusi doraz berton oso "abertzaliak" dirazenak Euskadi da Euskal Herrijan arteko diferentzixa nundik artun ez jakinik.

Lekitxarrez berba eitxen dan modura idatzi dot, faltak badaoz jodidu, da zeozer ez badosue ulertzen galdetu.

*Argazki batzuk itxikotzueraz, aberri egunian atara nebazan*











Inbita eitxeotzuet nahi dosuenian jutera :)





viernes, 29 de marzo de 2013

                                             
Amaierara gustuz joan behar da, ez ihes egiteko.

domingo, 24 de marzo de 2013

Domingo.


Pues eso, sobran las explicaciones, al final ni entrada de Lekeitio ni nada. Sencillamente dejadez.

No iba a llorar en este blog lo que me llevaba a pasar del mismo y de otras muchas cosas, pero en estos meses he podido observarme, como me afectan las cosas y demás... La hostia; ya lo dijo un colega mío hace tiempo "somos una generación de rebentaos", y siento tener que darle la razón al menos en parte.
La mayoría de nosotros tenemos ahí, en la cabeza, algo que nos impide avanzar... Pero la superación existe, y yo he tardado en verla siglos.

La gente cambia segun con quién se relacione, es algo que ocurre si o si. Nos hacemos creer que X seguira siendo "aquel" que conociamos, cuando realmente se ha convertido en otra persona. Las amistades se van y eso nos afecta; de la misma manera que por desgracia desconfiamos de las nuevas que van entrando en nuestra vida.

Y por si fuera poco, lidiamos con la añoranza de los tiempos pasados.

Me estoy acordando de toda la peña que pintaba conmigo...
La mayoría se han convertido en manines pichuleros de sabado, y los que no(que a penas quedan ya) estan practicamente desaparecidos.
Aquellos días en los que quedabas con 2 colegas y aparecías en unas vías perdidas con gente de, por ejemplo,  Rekalde y Santuxu, ya no suceden.
Coges el metro, y vas viendo piezas antiguas del Azote, el mural de "Ekaitxo"... Y piensas "Joder colega, ojalá hubiera tenido esta mentalidad en aquella epoca para aprobechar más el tiempo"... Pero no, no fué así.

La obsesión por el graffiti además, ha llevado a algunos antiguos compañeros de fatiga a cortar con sus parejas o incluso arruinar a sus familias.
Visto así, por el contrario, me alegro de que en su día me pillasen(mejor dicho, me alegro de que aquel cabronazo llevase a la poli hasta mi portal).
Asique en este punto, marcho a faenar "solo" o con quienes quedan aun activos y conozco bien.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Habrá quien pueda contar una historia similar de las batallas de gallos, el break... Pero bueno, aunque yo tambien estube ahí cuando la movida tenia peso(2008 mas o menos), nunca me llego tanto como la pintura.

Me apetecía escribir un poco y esto es lo que ha salido, nothing more.
Ondo izan!